Kerstmis……één van de belangrijkste, meest gevierde feesten van het hele jaar. Natuurlijk draait het niet alleen om de mooie boom of de voorpret van het maken, kopen en van het ontvangen van de cadeautjes. Of om het lekkere eten. Kerst, dat is toch vooral het feest van samenzijn. En van de geboorte van Christus, natuurlijk.

Winterzonnewende

Op 21 december komt de zon op haar diepste punt. De winter begint. De aarde is leeg en kaal, de levenskrachten zijn diep vanbinnen verscholen.  Van oudsher  vierden de mensen de winterzonnewende op 21 december, vaak met versierde groene takken en bomen, de voorlopers van onze kerstboom. De antroposofische kerstboom hoort pas op 24 december te worden opgezet, en hij ziet er een beetje anders uit dan we gewend zijn; Martijn heeft hem al eens in een blog beschreven.

Adam-en-Evadag

24 december, die nu Kerstavond of Kerstnacht genoemd wordt, heette vroeger Adam-en-Evadag. Op deze dag zouden Adam en Eva verdreven zijn uit het paradijs. Meteen om middernacht begint vervolgens de “heilige nacht”. Op die nacht in deze donkerste tijd van het jaar wordt het Kerstkind geboren.

Kerstspelen

Op veel plaatsen op het platteland van Europa was het traditie om Kerstspelen op te voeren. Op Adam-en-Evadag een paradijsspel en de dag erna een Kerstspel. Veel vrijescholen houden deze traditie nog in ere. De cyclus wordt dan afgesloten met het driekoningenspel.

Kerstmis

Maar los van alle tradities eromheen is Kerstmis natuurlijk de herdenking van de geboorte van Jezus. Jozef en Maria waren voor een grote en verplichte volkstelling naar Bethlehem gereisd, waar ze geen onderdak vonden voor de nacht. Daarom is het kindje geboren in een stal, en in een kribbe gelegd. Het kindje symboliseert het goddelijke licht, dat op aarde komt. Engelen leiden herders naar de stal, en later komen er ook drie koningen om het kindje te vereren.

Ons hogere Ik

Het is heel gemakkelijk en vaak ook best fijn om Kerst te vieren op de manier zoals je dat overal om je heen ziet.  Dus eigenlijk: vrij oppervlakkig. Maar als je het kerstfeest graag een wat spirituelere inhoud wilt meegeven, dan kan dat heel goed. Zelf zou ik beginnen om op Adam-en-Evadag  eens te kijken of ik misschien op de één of andere manier uit het paradijs verdreven ben, en hoe dat is gebeurd.  En ook zou ik het Kerstkind zien als symbool voor mijn Hogere Ik. Dat kan ik natuurlijk zelf uitnodigen om in mij opnieuw geboren te worden. Hiermee bezig zijn geeft het kerstfeest een zinvolle verdieping, die zeker ook past binnen de antroposofie.